روز سیزده آوریل، ما به لُطفِ چند دانشجویِ تُرکیه ایِ فارسیموند توانستیم عَصری به یاد ماندَنی را در پارکِ لاله یِ تهران سِپَری کنیم. در این رُخداد عُمومی تقریباً بیست و پنج نفر بودیم. بیشتر مِهمان ها پیش از غُروب رسیدند و مکانی را در پارک برای پیک نیک اِنتخاب کردند. هَرکس، غَذایِ خود را آوَرده بود تا آن را با بَقیه یِ مِهمان ها تَقسیم کند. اما این، یک پیک نیک مَعمولی نبود. ما هَمِگی برایِ مَراسمِ افطار دورِ هم جَمع شده بودیم.
بِسیاری از مَردم در کِشورهایِ اِسلامی در ماهِ رَمِضان روزه می گیرَند. روزه پیش از طُلوع آفتاب با خوردنِ سَحَری آغاز می شود. در طول روز ی خوردن و آشامیدن مَمنوع است. فَرد روزه دار پس از غُروبِ آفتاب و شِنیدنِ اذان اِجازه دارد با خوردن و نوشیدن روزه ی خود را بِشکَند. در همه ی کِشورهایِ اسلامی برپا داشتنِ مِهمانیِ افطار بخشی از فَرهَنگِ روزه گرفتن است. حتّی کسانی که روزه نمی گیرَند، از مهمانیِ افطار لِذَّت می بَرَند.
در جَمعِ ما هم هَمینطور بود. صادِقانه بگوییم، تِعدادِ کمی از آنهایی که در پارکِ لاله جَمع شده بودند روزه دار بودند و چند نفری حَتی مُسلمان نبودند. با این حال، لُطفِ برپا کردن اِفطار در پارکِ لاله همین بود: این که همه در بَرپایی اِفطار سَهیم شَوند، ایرانی ها از خاطراتِ گُذَشته و دورهَمی هایِ ماه رمضان یاد کنند و غیر ایرانی ها هم با فَرهنگِ اِسلامی و فَلسفه ی روزه آشنا شوند.
ما در این شب درباره ی تأثیرِ روزه گِرفتن بر زندگی روزمَرّه صُحبَت کردیم. روزه باعِث می شود عادَت های غَذایی روزانه امان را تَغییر دَهیم و بیشتر به غَذایی که می خوریم تَوَجُه کنیم. همه یِ روزه دارانِ در هر مَنطَقه در طولِ این ماه، تقریباً در یک ساعت از روز سَحری و اِفطار می خورَند و این حِسِ رفتارِ جَمعی باعِث می شود کمی بیشتر به دیگران تَوَجُه کنند. در این روزها، روزه داران در طول روز گُرسنگی و تِشنگی را تَجرُبه می کنند، به همین دلیل خیلی ها اِحساس همدردیِ بیشتری با افرادِ فقیر دارند و آنها را در اِفطار و غَذای خود سَهیم میکنند. شاید در ظاهر، روزه گِرفتن فَقَط به معنیِ نَخوردن و نَیاشامیدن باشد، اما در نَهایَت می تَواند به پَروَرِشِ روحِ افراد کُمَک کند.
اینها موضوع هایی بود که در طولِ این مهمانیِ اِفطار درباره اشان صُحبت کردیم. بَعضی از ایرانی ها سَعی می کردند این مَفاهیم را برای افرادی که آموختن فارسی و زندگی در ایران را تَجربه می کنند، توضیح دَهند. غیرِ ایرانی ها هم درباره ی روزه در فَرهَنگِ خودشان برایِ ایرانی ها صُحبَت کردند.
در این مِهمانی، دوستانی از اَفغانِستان، ترکیه، فرانسه و اسپانیا شرکت داشتند. تَقریباً اَکثرِ بَچه ها غذایی محلی همراه خودشان آورده بودند و همه را با دیگران سَهیم شدند. و بزرگترین دَستاوردِ به یاد ماندنیِ آن عصر، هَمنشینی و دوستیِ چند فَرهنگ از چند کِشور و چند مَذهب متفاوت بود.
We could spend an unforgettable night in Pârk-e Lâle(h). We were almost 25 people at this public event. Most of the guests arrived before sunset and chose a place in the park for picnicking. Everyone brought their food to share with other guests. But it was not a normal picnic. We were all there to have Iftar (Eftâr) together.
Many people in Islamic countries fast during Ramadan (Ramazân). Fasting starts before sunrise by eating a morning meal called Sahari. During the day eating and drinking are forbidden. After sunset, people break their fast by having an evening meal which is called Iftar. In all Islamic countries, inviting people to Iftar is a part of a fasting culture. Even those who do not fast, enjoy having an Iftar gathering.
It was the same in our Iftar gathering. Honestly, a few participants were fast and some even were not Muslims. But this was the most interesting part of holding this ceremony in the park: everybody could participate in this gathering, Iranians talked about their memories of Ramadan and non-Iranians learned about Islamic culture and the philosophy of fasting.
On this night, we talked about the influence of fasting on our daily life routine. Fasting makes us change our eating habits, so we usually give more attention to what we eat. In each region of a country, those who fast eat Sahari and Iftar at the same time. This collective behavior may lead to caring more for others. Moreover, those who fast experience hunger and thirst; therefore, they may show more empathy to indigents. At the first glance, fasting seems like not eating and drinking, but it can also help us nourish our souls.
These are the topics we discussed during this gathering. Some Iranians were trying to explain these concepts to Persian Learners who are living in Iran. Non-Iranians also talked about fasting in their own countries.
At this gathering, we had guests from Afghanistan, Turkey, France, and Spain. Almost everyone had brought their local foods and shared them with others. The main achievement of this unforgettable night was the companionship and friendship among people from different countries with different religious views.
Leave A Comment